Ogród to nie tylko wyznaczona wokół budynku przestrzeń zagospodarowana roślinami, wyłącznie po to, by pokryć powierzchnię działki. Ogród to skarbiec z którego człowiek uczy się coraz lepiej korzystać. Obecnie wybiera się rośliny nie tylko z myślą o plonach, owocach w jakie obradzają, ale także ze względu na aspekt poprawy jakości życia.
Zgodnie z wynikami badań, które przedstawił Tadeusz Bujak na Ogólnopolskiej Sesji Ekologicznej w Częstochowie w 2006r., rośliny wpływają korzystnie na stan zdrowia człowieka, gdyż wydzielają tzw. związki fitoncydowe. Posiadają one właściwości bakteriobójcze, eliminują zanieczyszczenia i tym samym chronią człowieka przed związkami chorobotwórczymi. Zdaniem profesora, dobrze jest, gdy człowiek w swoim otoczeniu sadzi: brzozy, lipy, kasztanowce, buki, dęby, wierzby, jarzębiny, osiki, sosny, jodły, świerki, jałowce pospolite. Posiadacze własnych ogródków coraz częściej wybierają rośliny o właściwościach leczniczych, zioła (babka lancetowata, bazylia wonna, cząber ogrodowy, dziurawiec lekarski, koper włoski, lawenda lekarska).
HORTITERAPIA – jak wykorzystać przyrodę do celów terapeutycznych
Wzrastająca świadomość społeczeństwa i uczonych pozwoliła wykształcić się i rozwijać dziedzinie zwanej Hortiterapia, wykorzystującej zdolności terapeutyczne środowiska przyrodniczego. W ten sposób zaczęły powstawać ogrody dostosowane do różnych grup użytkowników, mające na celu polepszenie ich stanu psychofizycznego. Coraz częściej terapia taka prowadzona jest w szpitalach, hospicjach, domach opieki społecznej, więzieniach, domach spokojnej starości, domach poprawczych, ośrodkach leczenia uzależnień.
HORTITERAPIA – dla KOGO, dlaCZEGO, JAK ?
Dla pacjentów
Nie ma lepszej recepty na szybkie ozdrowienie, jak przebywanie w ogrodzie. Udowodniono, że obecność roślin wpływa na obniżenie ciśnienia krwi, napięcia mięśni, zmniejsza odczucie bólu. Człowiek ukojony pięknem zieleni mniej narzeka, mniej skupia się na swoich dolegliwościach. Prowadzenie rehabilitacji w otoczeniu roślinnym, jest znacznie bardziej interesujące i motywujące dla pacjentów.
Dla dzieci
Dzieci chętniej i łatwiej przyswajają wszelkie informacje w trakcie zabawy na świeżym powietrzu. Pielęgnując rośliny uczą się one systematyczności i prawidłowych zachowań proekologicznych. Uczą się one jak pracować w grupie, dbać o otoczenie i innych. Zabawa w ogrodzie wpływa pozytywnie na dzieci z ADHD. Mogą stać się one spokojniejsze, uczyć się cierpliwości, dokładności, koncentracji.
Dla niepełnosprawnych
Ogród dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych stanowi dla nich źródło radości. Osoby z różnymi dysfunkcjami mogą odczuwać piękno przyrody za pomocą zmysłów: wzroku, dotyku, węchu, słuchu a nawet smaku. Dzieje się tak, dzięki zaprojektowaniu przestrzeni ogrodu obfitującej w kolorowe, pachnące rośliny, dające jadalne owoce, czy elementy uzupełniające np. grające na wietrze cymbałki. Osoby takie mogą na nowo poczuć wiarę w siebie, chęć samodzielnych działań.
Dla osób starszych
Hortiterapia daje szansę osobom starszym na to, by poczuć się znów potrzebnymi w społeczeństwie. Wszelkie działania w ogrodach, aktywizują starszych, powodują, że mają oni chęć nadal się poruszać i pracować zamiast biernie siedzieć w domu. Badania dowodzą, że praca w ogrodzie zmniejsza ryzyko zachorowań na osteoporozę i pozytywnie wpływa na osoby cierpiące na Alzheimera.
Starsze panie czerpiące radość z przebywania w ogrodzie.
HORTITERAPIA – biernie lub czynnie
Terapia w ogrodach specjalistycznych odbywa się na dwóch poziomach: biernym i czynnym. Pierwszy z nich polega na przebywaniu, przemieszczaniu się w granicach ogrodu a także czerpaniu radości z obserwacji i odczuwaniu przestrzeni wszelkimi zmysłami. Wymaga ona wyciszenia, porzucenia dotychczasowych trosk, aby w pełni móc korzystać z dobroci natury. Terapia czynna polega na aktywnym uczestnictwie w życiu ogrodu. Opiera się na wykonywaniu całorocznych prac pielęgnacyjnych (nawadnianiu, oczyszczaniu przekwitniętych kwiatostanów, pieleniu, grabieniu) a także sadzeniu roślin i zbieraniu owoców. Człowiek staje się nieodłączną częścią takiego ogrodu, czuje się za niego odpowiedzialny, jest panem pewnej przestrzeni z którą się utożsamia.